martes, 28 de febreiro de 2012

DALTON & DUBARRI - Dalton & Dubarri (CBS, 1973)

"Take a Chance"


Bassist, guitarist and clarinet player and vocalist Gary Dalton joined with percussionist/vocalist Kent DuBarri to form the soulful, blues-influenced group, Dalton and DuBarri in the mid-1970s. The group's sound was enhanced by the presence of Hammond B-3 organist Rick Allen, who had previously worked with southern California-based pop group, Blue Rose. Signed by CBS in 1973, Dalton and DuBarri failed to live up to expectations. Although they opened shows for Loggins and Messina, the Doobie Brothers, Dave Mason, Rod Stewart, Boz Scaggs, Elvin Bishop and the Beach Boys, they never rose to headliner status.Dropped by CBS after their first two albums, Dalton & DuBarri in 1973 and Good Head in 1974, were unable to provide a commercial breakthrough, Dalton & DuBarri went on to record for ABC and Hilltak. All Music Guide



venres, 17 de febreiro de 2012

PEKENIKES - Pekenikes (Movieplay, 1972)

"Polychronius"

Notas interiores

Las ocho sesiones que nos ocupó la confección de este álbum, las distribuímos de la siguiente forma: 

Durante las seis primeras grabamos todos los instrumentos de viento, quitarras y percusión; en la séptima. mediante los arreglos de Ferro y con la colaboración de los señores profesores en violines, violas. etc., pusimos fondo orquestal a los números que lo precisaban  y ya, el ultimo dia, hicimos las mezclas.

Vamos a deciros algunas notas curiosas sobre las canciones contenidas en este LP: 

Para interpretar "CRESTAS DE ORO", Vicente se sirvió de un cucurucho de cartón mojado en café; introdujo en él la campana de la trompeta y consiguió así la nueva dimensión de sonido que deseaba obtener. En el "SUEÑO DE DEBORAH". Félix para conseguir un sonido grave de maraca, tuvo que emplear una caja llena de clavitos, lo malo era que en cada golpe se salía uno, y, al final de la canción, apenas si le quedaba algún clavito dentro de la improvisada maraca. En "SOLDADITOS DF PLOMO", le tocó la china a lgnacio: estaba tocando la armónica y, de repente, en uno de los mejores momentos, ¡ay!, dio un grito. Todos quisimos saber qué le había pasado y nos respondió que se había enganchado un pelo del bigote al emplear la palanca del cambio de la armónica indudablernonte tuvimos que repetir la grabación. Un caso verdaderamente curioso fue el que le sucedió a José Vicente cuando grabábamos "POLUCION". Debía emplear el distorsionador en una determinada parte de la canción, pero" curiosamente cada vez que pulsaba el botón del fuzz  se oía una emisora de radio por los altavoces del amplificador en lugar del sonido de urraca de su buster. Gonzalo, gentilmente, nos sugirió que fuéramos a la emisora para pedir que, por favor, interrumpiesen la emisión mientras grabábamos el numerito en cuestión.

En fin, estas y otras muchas cosas repletas de inocuidad podríamos comentaros sobre este L. P. que, con la más digna intención musical, hemos gestado. 
En nuestro ánimo e tá desear a todos nuestros amigos una feliz audición y un mejor relax. y también ¡qué caramba!... ¡Un apretón de manos! 


mércores, 8 de febreiro de 2012

ALL & NOTHING - Tarantos / Seven O'Clock (Fidias, 1971)

"Seven O'Clock"

All & Nothing en realidade non eran un grupo real, senón unha creación de estudo a cargo do lendario xornalista musical e figura clave na historia do pop español José Luis Álvarez. A finais dos 60 e principios dos 70, co fenómeno do undergraund en todo o seu esplendor, Álvarez inaugura en Madrid un estudo de gravación por onde pasan músicos de famosos grupos como Canarios, Nuevos Tiempos, Núcleos, Alcatraz e moitos máis. Tamén funda o curioso selo Pussy, onde se edita o sinxelo "Snobismo / Underground Vibrations n° 2 " acreditado ao inexistente grupo AII & Nothing  e para o que  utiliza diferentes jam sessions e gravacións informais dos devanditos músicos que pasaban polo seu estudo. O experimento tivo un éxito inesperado e ao pouco tempo edítase un segundo sinxelo de AII & Nothing, esta vez con banda "de verdade" e nunha onda máis flamenco-rock.  "Psicodelia, hippies y underground en España" de Pepe García Lloret


luns, 30 de xaneiro de 2012

MAD CURRY - Antwerp / Song For Cathreen (Talar, 1971)

"Song For Cathreen"

Machiavel might be Belgium's best known and most successful progressive rock band, but they weren't the first. Probably the earliest band from that country playing this kind of music is Mad Curry, who released a single called "Antwerp", and then a self-entitled album, both in 1970 on the small Pirates label. The band came from Antwerp, which is in the nothern half of the country (where the Flemish variety of Dutch is spoken). The band included female vocalist Viona Westra, who sounds remarkably like Curved Air's Sonja Kristina, with saxist Joosk Geeraerts (apparently also known as Giorgio Chitschenko), organist Danny Rousseau, bassist Jean Andore (or Vandooren), and drummer Eddy Kane (or Verdonck). Notice they don't have a guitarist. Ben Miler

mércores, 25 de xaneiro de 2012

TIN TIN - Toast And Marmalade For Tea / Manhattan Woman (Polydor 1971)

"Toast And Marmalade For Tea"

O dúo australiano Tin Tin, Steve Kipner e Steve Groves, publicaron dous elepés de entretido pop rock nos primeiros setentas aínda que sen dúbida o mellor é o primeiro deles no que contaron coa produción de Maurice Gibb. Estas dúas pezas están extraídas dese disco.

Máis aventuras de Steve Kipner: FRIENDS - Friends (MGM, 1973)

sábado, 21 de xaneiro de 2012

xoves, 19 de xaneiro de 2012

THE UNCHAINED MYNDS - Going Back To Miami / We Can't Go On This (Buddah Records, 1968)

"Going Back To Miami"

Estos rapaces viñan de LaCrosse en Wisconsin e para o seu debú discográfico optaron por dúas adaptacións, "Going Back to Miami" de Wayne Cochran pasada polo filtro tex-mex e  "We Can’t Go On This Way" de Teddy and The Pandas que respectaba un pouco máis o espíritu orixinal da canción.

luns, 16 de xaneiro de 2012

RONNIE CHARLES - Something in The Air (1976)


O australiano Ronnie Charles gravou en 1976 un elepé de versións titulado "Prestidigitation" no que se fixo acompañar polo English Chamber Choir e a London Symphony Orchestra, dándolle unha perspectiva distinta, e curiosa por momentos, a temas de Free, Righteous Brothers, The Who, Dobie Gray ou Derek & The Dominoes, aínda que o mellor momento é esta de Thunderclap Newman, quizais porque conte coa colaboración do propio autor Speedy Keen na parte vocal. Os arranxos do disco foron obra do ex-Orange Bycicle Wil Malone e da  produción ocupouse o afamado Lou Reizner. A portada vén cun bonito troquelado de modo que ao mover o encarte interior prodúcese o efecto da maxia e aparece o coello.

mércores, 11 de xaneiro de 2012

MICHAEL KONSTAN - Michael Konstan (RCA, 1973)

"Long Before"


Pouco vos podo contar de Michael Konstan, as únicas referencias que atopei sobre el foron a súa participación en Quadrangle, grupo de New York que só publicou o single "She's too familiar now"/"Non More Time", e outra aparición, xa como solista, con outro sinxelo que incluía "This Time", tema compilado nun dos volumes de Fading Yellow.  En canto ao disco que nos ocupa, é clásico soft pop de primeiros setentas con algunhas cancións que molan como a que podedes escoitar no reproductor.  
------------------------

The songs you are about to hear are representatives of a better, more positive time in my life. They are stories of love long gone but never forgotten, of the beautiful possibilities of love to be. They are the fantasies and longings of a romantic's endless quest for true love, a continuous attempt to recreate the once possessed original love. It is frustrating, not futile. 

The beginnings and endings. The reruns and fresh starts. The soul searching and coming to grips with need. The fighting to alter the pattern enough so that having is more gratifying than desiring and reality more fulfilling than fantasy. The waiting and self-restraint. The fruit is tempting but not fully ripened. Wait, oh wait for her sweetest moments. Then taste. It's worth it. It's life. 

There's your pretty cottage on that country lane. Go to it. You hear weeping trom inside. Step forward, do not be afraid of sorrow. One room is not a home-you'll find joy and laughter in another. The house will not stand without them. Sleep on, dream your dreams Wake up to and live them. MICHAEL KONSTAN 

domingo, 8 de xaneiro de 2012

BARRY BENSON - Cousin Jane / Meet Jacqueline (Parlophone, 1967)

"Cousin Jane"

O británico Barry Benson é case máis famoso por ter sido o perruqueiro de P.J. Proby que pola súa carreira musical aínda que esta adaptación do tema dos Troggs quédalle moi ben. "Meet Jacqueline" é unha composición de Albert Hammond absolutamente esquecible.