mércores, 18 de novembro de 2009

EDUARDO E SEUS MENESTREIS Avanço Jovem (Avanço, 19?)



No teño nin idea do ano de publicación deste elepé que atopei hai un par de semanas, aínda que nalgúns sitios aparece con data de 1971 pero o tipo de son resulta un pouco anacrónico para ese tempo. Básicamente un disco de versións de temas brasileiros, canción italiana e pezas clásicas. As mellores son as que tiran un pouco máis cara o rollo beat-pop, "Você Menina", "Arranje Outro Namorado" ou "A Chuva Que Vai" a adaptación de "E' la pioggia che va" que fixeron
Caterina Caselli ou The Rokes.

O texto reproducido a continuación aparece orixinalmente na revista virtual The freakium!

Em 1968 Ronnie Von cometia sua maior ousadia registrando em meio a uma carreira de sucesso, um dos mais clássicos álbuns do psicodelismo brasileiro, envolto em altas experimentações e brutos happenings, vinha sempre também acompanhado de riffs e passagens de guitarra fuzz fervorosas. José da Rocha Guilherme, ou Zé Guilherme, como era conhecido por Ronnie, foi o responsável por essas guitarras.

Eu tinha um vizinho no meu bairro chamado Eduardo Assad, com quinze anos já era considerado maestro, um virtuoso, muito conhecido, e ele freqüentava a minha casa, a gente se trombava em festas... ele sabia que eu tocava guitarra, e eu sabia que ele tocava piano. Mas ele tocava clássico, e eu já estava na onda de guitarra... e o Eduardo foi para a TV Record, na época daquela história dos Festivais. Ele acabou conhecendo, tendo contato com o Ronnie Von, e aí começa a história.

O Eduardo começou a acompanhar o Ronnie Von no programa O Pequeno Mundo de Ronnie Von. Esse programa, a primeira banda que acompanhou o Ronnie foram Os Mutantes. Eduardo Assad acompanhava o Ronnie só no piano em algums números, Beatles também, mas em uma situação voltada mais para o clássico, mais performático. Mas precisava de barulho mesmo, de banda, de rock'n'roll... aí o Ronnie pediu ao Eduardo arrumar, montar uma banda de alto nível para acompanhá-lo no seu programa.

Aí o Eduardo me chamou e me convidou para entrar no Eduardo e Seus Menestréis. E eu e o Eduardo fomos atrás dos outros elementos do grupo: Gilberto no baixo, Vilceli na bateria. E a partir daí, a gente começou a acompanhar o Ronnie Von no programa. Acontece que a tal banda Eduardo e Seus Menestréis ficou uma banda muito legal, até porque a gente não era somente uma banda de rock, e até pela influência do Eduardo, que era um músico erudito, trabalhava com a orquestra e tal, meio que a gente acabou ficando banda da TV Record.

Eduardo e Seus Menestréis prestes a se tornarem o B-612 en1968. Eram os mesmos músicos do Eduardo e Seus Menestréis: Gilberto Amado Teixeira (Giba) no baixo, Vilceli Marcio de Mattos (Celly) na bateria, Adalberto de Oliveira (Nenê) na guitarra base, e eu na guitarra solo. Roberto Iwai


1 comentario:

Anónimo dixo...

Parabéns pela matéria, o Eduardo foi nosso amigo, frequentávamos sua casa na Rua Dr. Clementino no Bairro do Belém de onde éramos. Assistíamos os ensaios da Banda, participávamos dos shows etc. Foi um grande maestro, dedicado, metódico e divertido com os amigos.
Rodolfo dos Santos
rodolfo53br@yahoo.com.br